1. Ciało w procesie psychoterapii Gestalt J. I. Kepner
2. D. Baalen ,, Diagnoza w Gestalt ,,
3. Zenker ,, Proces twórczy w psychoterapii ,,
4. Wykłady V. Heinrich- Clauer
5. D. Berceli ,, Zaufaj Ciału ,,
6. A. Lowen ,, Bioenergetyka ,,

W procesie psychoterapii wykorzystuję podstawowe techniki i narzędzia integrujące ciało, umysł, emocje:

• Gruntowanie
• Oddychanie
• Kontakt
• Granice
• Ładowanie i rozładowanie

Gruntowanie

Gruntowanie wiąże się z następującymi obszarami

• zakorzenienie w realności ciała
• historii własnego życia
• relacji i rzeczywistości osoby przeżywanej w tu i teraz

Wyraża się poprzez sposób: oddychania; kontaktu wzrokowego; ekspresję wokalną; poruszanie; elastyczność: cielesną, emocjonalną, intelektualną; realizację własnych pragnień, bycia w relacjach społecznych.

Opisać można również jako:

1. Wyprostowaną pozycję w polu grawitacyjnym ziemi – oznacza kontakt z podłożem, stabilność i autonomię.
2. Bycie w kontakcie ze wszystkimi obszarami czucia ciała – zakorzenienie w percepcji i świadomości cielesnego JA.
3. Połączenia z własną historią życia wraz z jego kontekstami i uwarunkowaniami, rozumienie swojej biografii w kontekście możliwości i ograniczeń oraz obszarów do zmiany.
4. Zdolność do budowania i podtrzymywania satysfakcjonujących relacji, zdolność do pełnego przeżywania uczuć. Bycie ugruntowanym we wszystkich obszarach istnienia.
5. Doświadczanie swoich granic oraz zdolność do tolerowania rozpuszczania ich w kontakcie z siłą wyższą, duchowym wymiarem (transcendencja).
6. Siła emocjonalna – warunek konieczny do mieszczenia, trzymania i zdolność rozładowania pobudzenia poprzez ugruntowanie.
7. Ugruntowanie w różnych obszarach ciała, emocji i myślenia.

Funkcje ugruntowania

• KONTAKT W RELACJI – zdolność do budowania i utrzymywania relacji.
• KONTAKT Z CIAŁEM – swoboda w poruszaniu oraz gracja, czucie zablokowania, zahamowania ruchliwości, bloki w przepływie energii zablokowane „NIE”.
• KONTAKT Z ZIEMIĄ – przepływ energii góra – dół, pulsujące życie, czerpanie ze świata, pobieranie energii i oddawanie.
• KONTAKT Z PSYCHIKĄ – znajomość siebie, wewnętrzna integracja, w tym ze swoją przeszłością, rozumienie swoich procesów – dlaczego takie są, możliwość wpływania na zmianę.
• KONTAKT Z SEKSUALNOŚCIĄ – ekspresja osobowości poprzez seksualność i pełne funkcje genitalne, orgazm, jako rozładowanie nadmiernej ekscytacji organizmu/ funkcja przyjemności.

Oddech

Praca z zakłóceniami w oddychaniu spełnia następujące funkcje:

pogłębia oddech, redukuje napięcie oraz wskazuje bloki i napięcia – rozumiem, jako fizyczne uwiezienie emocji, ruchu, pragnienia.
ponownego przywrócenia, odnowienia wzorców afektywnych –rozumiem, jako przywrócenie integracji ze spontanicznością i autentycznością.
dotarcie – wejście w kontakt z częściami siebie wypartymi, zdysocjowanymi, zablokowanymi, czucie granic.
Zablokowanie swobodnego oddychania jest podstawowym sposobem „nie czucia”, czyli poradzenia sobie z doświadczaniem trudnych i bolesnych uczuć, doznań.

Proces pracy z oddechem obejmuje klatkę piersiową, przeponę, podbrzusze – miednicę.

Oddychanie jest podstawową funkcją życiową, więc dostarcza psychoterapeucie i klientowi wielu informacji na temat świata emocjonalnego klienta. W podejściu Gestalt psychoterapeuta staje się integralną częścią procesu psychoterapeutycznego klienta. Daje to możliwość skorzystania z informacji ujawnianych przez klienta, ale również z informacji płynących z odczuć osobistych w tej relacji tu i teraz od psychoterapeuty. Z dużym prawdopodobieństwem można własne odruchy uznać, jako informacje o stanie klienta. Odruch „nieoddychania”, zatrzymanie oddechu stanowi informację o procesie unikania kontaktu przed trudnym, bolesnym uczuciem. Nie oddychając na sesji klient chce się ochronić w swoim własnym świecie lub w relacji z psychoterapeutą przed cierpieniem. Nie oddychanie może ujawniać się w tej relacji w postaci mechanizmu obronnego w relacji przeniesieniowej. Oddech terapeuty może poinformować klienta o blokowaniu własnego oddechu, o tym czego doświadcza, może też być możliwością zwrócenia uwagi klienta na oddech. Psychoterapeuta może skorzystać z rezonansu somatycznego i poinformować jakiego rodzaju doświadcza uczuć i trudności, kiedy empatycznie jest z klientem przy jego doświadczeniach. Ponadto może fenomenologicznie opisać proces klienta oraz relację, w której pozostaje z klientem, udzielając informacji jak oddziałuje, to co się dzieje na psychoterapeutę.

Oddech jest równoznaczny z przepływem energii, tak więc brak lub blokowanie oddechu wpływa na brak przepływu energii, tworząc w organizmie zamrożone, odszczepienie lub wypieranie części siebie. Ponownie zwrócę uwagę, iż procesy wymienione, jako fizyczne nierozerwalnie niosą emocjonalny komponent.

Naładowanie i rozładowanie są dwiema ważnymi funkcjami organizmu, więc powinny pozostawać w dostępności dla człowieka. W procesie psychoterapii ważne, aby udostępnić obie funkcje, bądź tę która jest zablokowana oraz pomagać klientowi w budowaniu równowagi między ładowaniem i rozładowaniem.

Szczególnym obszarem związanym z oddychaniem jest dźwięk, związany ze swobodnym oddychaniem, a wraz z nim dźwiękami towarzyszącymi. Bezszelestne oddychanie klienta stanowi dla psychoterapeuty Gestalt informację o zablokowaniu naturalnego oddechu. Tak, więc dźwięk jest nieocenionym narzędziem w procesie psychoterapii. Dźwięk to Ja, jeśli nie ujawnia klient dźwięku to nie ujawnia siebie. Szczególnie ważną rolę pełni w traumie mianowicie jest mechanizmem spustowym. Nie wykrzyczany KRZYK jest nietolerowany przez organizm, tak jak nietolerowany był przez świat w którym został przez klienta zablokowany – uwięziony.

Głosem możemy rozładować, jak i naładować energię. Utrzymać naładowanie lub ładować energię utrzymując stały poziom dźwięku.

Aleksandra Replin