Cechującymi się doświadczeniem komfortu wyraźnego: bezpieczeństwem w relacji, stabilizacji, swobody, otwartości, bezwarunkowej akceptacji. Ze względu na niepowtarzalność osób psychoterapeuta Gestalt nie trzyma się dogmatycznie wytycznych, a raczej szuka elastyczność i możliwości dostrojenia się i odpowiedzenia na specyficzne preferencje Klienta. Tworzenie przestrzeni jest efektem otwartej i bezpośredniej komunikacji, interwencji terapeutycznych sprzyjających dialogowi. Pamiętać należy że początkowa faza przypomina poruszanie się w ciemnej przestrzeni, która jest nieznana psychoterapeucie. Powstaje pytanie z jakich drogowskazów może korzystać psychoterapeuta Gestalt poruszając się w ciemności – nieznanym dotąd świecie klienta?

Psychoterapeuta Gestalt dokłada wszelkich starań, aby rozpoznać środowisko klienta, a w nim istotne miejsca – punkty odniesienia. Miejsca szczególnie wrażliwe i jednocześnie ważne. Kluczowym warunkiem jest osadzenie psychoterapeuty w teorii Gestalt. Identyfikacja z teorią humanistyczną jest warunkiem niezbędnym do traktowania klientka zgodnie z tymi wytycznymi w autentyczny i prawdziwy sposób. Wewnętrzna integracja psychoterapeuty Gestalt staję się narzędziem, a klient może spotkać się ze swoimi rozterkami. Bez względu na jego osobiste lęki, wewnętrzna krytykę, obawy psychoterapeuta będzie go spostrzegał z szacunkiem i respektem wobec świata, w którym istnieje, bezwarunkowo akceptował, ufał w potencjał, uznawał prawo do istnienia takim jakim chce być, dbał o równorzędność w relacji. Uwzględniając specyfikę roli i odpowiedzialności spoczywającej na nim. Następnie z wielką starannością i ważnością na klienta, będzie podążał z nim w kierunkach i tempie wyznaczonym przez klienta. Psychoterapeuta Gestalt pozostaję w procesie psychoterapii w gotowości i otwartości mającej na celu pomóc w procesie rozwoju i zmiany. Tak oto rozpoczyna się proces wchodzenia w kontakt ze szczególnym uwzględnieniem natury i możliwości jakie niesie kontakt graniczny.

Aleksandra Replin